Een, nagenoeg, jaarlijks terugkerend fenomeen: het PR|CIE weekend. Wanneer de agenda’s met elkaar overeenkomen worden knopen doorgehakt en gaat de PR|CIE, als het even kan, in zijn geheel – dus met de Nötjes – een weekend op pad. Zoals zoveel dingen die de PR|CIE onderneemt zijn deze weekenden legendarisch. De verhalen uit het prille begin krijgen met het jaar een spannender en smeuïger aanzien en worden smaakvol en met veel liefde voor detail opgedist. In de beginjaren van de PR|CIE werd de voormalige Zuiderzee onveilig gemaakt, maar sinds 2001 blijft men, tot verdriet van een enkeling, aan wal. In een kasteeltje in de Ardennen, maar ook in de eigen, vertrouwde, omgeving, het mondaine Antwerpen of op de Zeeuwse kleigronden voelt de PR|CIE zich als een vis in het water. Binnenkort is het weer zover. Ditmaal hebben de heren het weekend geregeld. Het is een sport geworden de bestemming zo lang mogelijk geheim te houden. Allerlei slinkse wegen worden bewandeld door zij die het niet weten om erachter te komen waarheen de reis gaat. Legendarisch is het weekend dat door Wim en Anny werd georganiseerd. Geen enkel middel werd onbeproefd gelaten en geschuwd om erachter te komen waar de PR|CIE het weekend door zou brengen. Een ernstig misleide (“Wij zijn de band die geregeld is voor zaterdagavond, maar waar moesten we ook al weer zijn?”) deerne gaf, met de beste bedoelingen, uitsluitsel en zo gebeurde het dat de trotse organisatoren van de trip de deur van het weekendverblijf openden om hetgeen wat zij toch maar mooi verborgen hadden weten te houden te openbaren. Alleen… Overal op het logeeradres hingen foto’s of stonden attributen van de PR|CIE-leden!
Even viel er een stilte… Toen ontsnapte aan de samengeperste lippen van Wim Berkers twee, inmiddels, gevleugelde woorden: ‘Verrekte Lullen!’
Een mooier compliment had niet gemaakt kunnen worden!
Ter land, ter Zee en in Lucht, de PR|CIE