BILLARD PALEISCH STATIONVIEW – Na een stevige vergadering over de financiën van de PR|CIE, waarbij woorden als crisis, inflatie, deflatie, risicospreiding en afstoten meerdere malen door diverse personen geuit werden in verschillende toonaarden, werd besloten de zinnen te verzetten met een spelletje biljart.
Het groene laken lag erbij als het kunstgrasveld van de plaatselijke SV en, belangrijk, was op exact de juiste temperatuur voor het spel. De Jozeve Watjes, volgens eigen zeggen de beste biljartvereniging in de weide omtrek van Deurne bonden de strijd aan met St. JoLeMa & Co. De Jozeve Watjes in de personen van Leon van Osch, Joost van den Broek en Johan Keijzers en St. JoLeMa & Co vertegenwoordigd door het trio Stefan (J)Aspers, Marcel Caramkoole en Leon Verdonstoot.
Al bij het inspelen van (J)Aspers bleek dat De Jozeve Watjes met een geduchte tegenstander te maken zou krijgen; maar liefst vijf caramboles werden achteloos op het laken gelegd. Buiten competitie, dat wel. Ook Verdonstoot wist, eveneens instotend, een aantal malen te scoren. Caramkoole zag af van het voorspel. Hij wist al dat het goed zat en trok zijn eigen plan: het spel kon beginnen…
Toegegeven, het zat De Jozeve Watjes niet echt mee: de omstandigheden waren werkelijk perfect en dat is iets wat deze biljarters niet kunnen gebruiken. Noeste stoters, de hemdsmouwen opgerold, de benen in spreidstand met het achterwerk in de uitnodigende positie van een krolse kat. Dat wel. Daar tegenover de nonchalante houding van spelers die het allemaal al gezien hebben op diverse nationale en internationale toernooien. Puur op routine, soms iets te vlug *u* roepend, maar verder onverstoorbaar het scorebord continu draaiend houdend.
Wat moet je meer zeggen? Het was een eclatante zege van de drie van St. JoLeMa & Co op de drie van De Jozeve Watjes: 36-20. De eerste overwinning en misschien wel de laatste, zo werd er na afloop besmuikt gezuurpruimd. Toch pleit het voor De Jozeve Watjes dat ze deze nederlaag als echte mannen incasseerden. De warme handdruk en oprechte felicitaties getuigden van een bijzonder sportieve instelling die alleen maar te prijzen valt. Toch was er de ondertoon van: dit is gelijk de laatste keer geweest dat we ons zo hebben laten inpakken.
36-20 De cijfers spreken voor zich...
En dat is goed, maar niet noodzakelijk erg realistisch.
