De PR|CIE verliet de Morgenstond iets voor de noen, passeerde Wiener Hof en zette koers richting de Bed & Breakfast van Mario van Ooij, passeerde daarna het geboortehuis van de zus van PR|CIE-lid Marcel en werd niet lang daarna gesommeerd af te stappen. 1, 2, 3 auto’s – eentje voorzien van aanhanger – stonden klaar. Hup fietsen in de overdekte aanhanger en in de auto’s. Wat volgde was een relaxte autorit, waarbij, onder andere, de stelling bewezen werd dat een man zijn plas niet zo lang op kan houden als een vrouw. Autohumor: “Dooie boel hier”, wanneer een kerkhof gepasseerd werd en we besparen u ook het incident met de vrouw met het oprolbare zebrapad die op goedkope wijze aan een nieuwe heup trachtte te geraken. Zonder al te veel problemen werd de tweede rustplaats bereikt; iets voorbij Maastricht en iets minder voorbij Luik (Liege) en vlakbij Aubel. De wagens werden geparkeerd, pontificaal, voor het kerkje van Froidthier, dat als beschermheilige St. Gilles in zijn gevel koesterde. De fietsen werden uitgeladen, de rugzakken omgehangen en vastgegespt en linksaf de bult af, achter de organisatie aan…
